Święto Chrztu Pańskiego wywodzi się z liturgii Kościoła wschodniego. Do liturgii rzymskiej wprowadził je Papież Pius XII i od 1955 r. jest ono obchodzone pod nazwą wspomnienie Chrztu Pana Jezusa. Pius XII ustanowił je na 13 stycznia, a po Soborze Watykańskim II (1969 r.) święto przeniesiono na pierwszą niedzielę po Objawieniu Pańskim.
W czasie Chrztu Świętego w Jordanie, Pan Jezus został namaszczony przez Ducha Św., tym samym Bóg Ojciec objawił ludzkości, kim jest Jezus z Nazaretu. W tej rzece rozpoczęło się posłannictwo Syna Bożego jako Mesjasza – Zbawiciela świata.
Poprzez Chrzest Jezusa uwidocznia się objawienie Trójcy Świętej, tzw. epifania trynitarna. Bóg Ojciec przemawia, Syn Boży jest w ludzkiej postaci, a nad Nim pojawia się Duch Święty w postaci gołębicy.
Pan Jezus przyjął Chrzest św., chociaż go wcale nie potrzebował, ponieważ nie miał żadnego grzechu. Razem z grzesznikami wszedł jednak do rzeki Jordan, by dostąpić oczyszczenia. Przez to uniżenie, zrównał się z grzesznym człowiekiem i wziął na siebie jego grzechy. W ten sposób woda została uświęcona, a człowiek wywyższony.