Róże Różańcowe

Róże Różańcowe

Modlitwa Różańcowa znana jest w Kościele od bardzo dawna i ma swoją głęboką tradycję. Jest to modlitwa Maryjna związana z rozmyślaniem Pisma Świętego na miarę możliwości każdego człowieka.
Różaniec to rozważanie razem z Maryją podstawowych tajemnic Ewangelii od Wcielenia Syna Bożego poprzez Odkupienie na Krzyżu i Zmartwychwstanie Chrystusa aż po Zesłanie Ducha Świętego i chwałę nieba, w której uczestniczy Maryja przy boku swojego Syna.
Tradycja głosi, że wzór odmawiania różańca otrzymał od samej Maryi św. Dominik. On też rozpowszechnił tę modlitwę wśród wiernych. Modlitwę różańcową nazywamy „Biblią ubogich”, bo dzięki niej nawet ludzie nieumiejący czytać mogli poznać i zgłębić tajemnice Ewangelii. Różaniec prowadzi do autentycznego zjednoczenia z Jezusem Chrystusem przy pomocy Jego Matki. Jest to modlitwa niezwykle skuteczna, zwycięża moce ciemności, dźwiga grzeszników, umacnia chorych, podnosi upadających na duchu, daje siłę w chwilach doświadczeń, broni od nieprzyjaciół.
Najświętsza Maryja Panna często ukazuje się z różańcem i oświadcza, że miła jest Jej ta modlitwa. W Lourdes, Fatimie, w La Salette czy Gietrzwałdzie prosi „Odmawiajcie różaniec”. W historii Różańca św. odznaczyły się szczególnie trzy wielkie postacie, którzy byli wielkimi misjonarzami nabożeństw do Różańca św., to: św. Dominik Guzman, Alan Rupe, św. Ludwik Maria Gruon de Montfort. Wielkie znaczenie tej modlitwy podkreślali liczni Papieże. Wśród papieży naszych czasów, którzy wyróżnili się w promowaniu różańca był św. Jan XXIII i przede wszystkim papież Paweł VI, który zgodnie z inspiracją Soboru Watykańskiego II podkreślił ewangeliczny charakter różańca i jego ukierunkowanie chrystologiczne.
„Różaniec to łańcuch bezpieczeństwa na stromej skale szczytów górskich. Nie wolno się zatrzymać na żadnej tajemnicy, trzeba iść dalej. Bo pełnia życia jest u szczytu” (Kard. S. Wyszyński).
Ojciec Św. Jan Paweł II mówi „Różaniec to przedziwna modlitwa, którą bardzo ukochałem od młodzieńczych lat. Modlitwa ta miała ważne miejsce w moim życiu duchowym. Różaniec towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczenia. Zawierzyłem mu wiele trosk, dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy. Przedziwna modlitwa w swej prostocie i głębi zarazem”. Ojciec Św. pragnie, aby modlitwę różańcową proponowano w szczególny sposób przez cały rok, ukazywano jej wartość w różnych wspólnotach chrześcijańskich. „Ogłaszam okres od października 2002 roku do października 2003 Rokiem Różańca”. Słowa Ojca Św. „Różaniec to skarb, który trzeba odkryć. Proszę Was odmawiajcie Różaniec”.

ŻYWY RÓŻANIEC
Żywy różaniec – dziś tak popularny – założyła sługa boża Paulina Maria Jaricot, w Lyonie 1926 roku. Zatwierdził go papież Grzegorz XVI w 1832 roku. Licząc się z sytuacją współczesnego człowieka, że jest on wieczne zagoniony i zapracowany, wpadła założycielka na pomysł, aby zobowiązać członków do odmawiania jednej tylko dziesiątki różańca każdego dnia. Na to stać każdego, nawet najbardziej zajętego pracą chrześcijanina. Członkowie są tak zorganizowani, że razem tworzą grupy dotychczas po 15 osób, od roku 2002 po 20 osób tak, by był przez nich odmówiony cały różaniec – 4 części – 20 tajemnic. Obecnie do żywego różańca należą miliony osób w Polsce i na świecie.

Obowiązki Członków Żywego Różańca: – Członkowie Żywego Różańca mają na celu za pomocą wspólnej modlitwy dochować wierności Bogu, wytrwać w dobrym, bronić od złego siebie i bliskich. – Członkowie Żywego Różańca mają obowiązek wielbić i naśladować Maryję oraz w szczególny sposób powinni wystrzegać się ciężkich grzechów. – Na czele każdej Róży Różańcowej stoi Zelator lub Zelatorka. Mają oni obowiązek pilnowania zmiany Tajemnic Różańcowych co miesiąc. – Członkowie Żywego Różańca korzystają z Mszy Świętych i Nabożeństw odprawianych w ich intencji, za żywych i umarłych. Przyjęcie do Róż Żywego Różańca dokonuje się przez wpisanie do rejestru członków i zobowiązaniu się do codziennego odmawiania jednej dziesiątki Różańca świętego.

W parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej istnieje obecnie 14 róż w tym 2 w Kosciele filialnym w Woli Niżnej. Opiekunem Róż Różańcowych jest Ks. Proboszcz. W pierwszą niedziele każdego miesiąca w Kościele parafialnym po Mszy św. o godz. 11.00, a w Kościele filialny w Woli Niżnej jest tzw. zmiana Tajemnic Różańcowych.

Wiara i modlitwa bez uczynków jest martwą wiarą, dlatego członkowie Róż Różańcowych biorą udział w różnych czynnościach potrzebnych do ubogacenia świątyni. W dziesiątki różańca wprowadzają wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości, intencje osobiste, sprawy bliźnich. Pamiętają o duszach w czyśćcu pokutujących. Wypraszają święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne. Róże Różańcowe włączają się we wszystkie wydarzenia życia parafii. Członkowie starają się uczestniczyć w pielgrzymkach do sanktuariów Maryjnych. Pamiętają o osobach, które potrzebują pomocy, obecności, serca współczującego, a nade wszystko modlitwy.

Królowo Różańca Świętego – módl się za nami.